Het is weer prachtig hoor, meer loon voor de medewerkers van de NS. Meteen werd de verwachting uitgesproken dat dit een signaal zou zijn voor allerlei sectoren om ook te gaan staken en meer loon te eisen. Prompt zien we bij Arriva stakingen en zo zullen er meer volgen. Past prima in het ondermijnen en slopen van het systeem. Stakingen in het openbaar vervoer zijn sowieso fnuikend voor een systeem wat het moet hebben van de betrouwbaarheid. Maar wat is er aan de hand? Het blijkt dat de overheid zelf erop aandrong bij de top van de NS om vrijgevig te zijn.
Het NS personeel krijgt er 9,25% loonsverhoging bij. Daar houdt dat personeel minder dan 4% netto van over, terwijl het de NS meer dan 11% kost. Een enkeltje afgrond voor de meeste bedrijven. In totaal kost dat feestje de NS meer dan € 200 miljoen extra per jaar, waarvan ca € 130 miljoen naar de overheid gaat.
Dat betekent dat niet alleen treinkaartjes duurder zullen worden, maar dat die loonkosten verrekend gaan worden in de prijzen van allerlei producten en diensten. Slecht voor de export en een nieuwe aanslag op de portemonnee.
Het komt er dus op neer dat het kabinet willens en wetens, in een tijd dat de energielasten voor ondernemers de pan uitrijzen ook nog eens een kettingreactie aan het uitrollen is waardoor de leefomstandigheden voor de gewone man nog zwaarder zullen worden.
Past helemaal in het plan om alles te slopen ‘to build back better’. Het kabinet neemt allerlei irrationele beslissingen die bijna niemand begrijpt. Het wordt pas begrijpelijk als je de doelstellingen van de WEF en agenda 2030 kent met alle SDG’s. Alle ratio wordt aan de kant geschoven om een systeem verandering te bewerkstelligen. ‘The small window of opportunity’ van Klaus Schwab wordt beetje bij beetje verder opengezet. Het nieuwe normaal. Waarvan Rutte als Schwab adept meteen al wist dat we nooit meer terug zouden gaan naar het oude.
