Hierboven een opsomming van parallellen met de jaren dertig/veertig van de vorige eeuw. Je ziet de eerste interneringskampen verschijnen, ook in Nederland. Bij de rellen in ‘s-Hertogenbosch deelde de politie hesjes uit aan FC Den Bosch supporters die als burgerwacht mochten surveilleren in de stad. Er werd gezegd dat er geweld gebruikt mocht worden zolang de slachtoffers maar niet in het ziekenhuis belanden. Kortom knokploegen, de eerste. De rechterlijke macht staat puur aan de kant van het regime. Er is sprake van een schijndemocratie. Vredelievende protestanten worden geintimideerd door politie die groepen insluiten en identiteitsbewijzen vragen aan mensen die op een kleedje zitten. Pleinen worden leeg geveegd als het de machthebbers niet bevalt. Is het een thema waar ze welwillend tegenover staan dan is alles mogelijk en gaat een burgermeester er zelf ook nog tussen staan. Wetenschappers die een afwijkende mening hebben worden van social media gegooid, kapot geschreven in de krant. TV en krant zijn een doorgeefluik van staatspropaganda. De zittende macht uit zich als een viertal partijen maar is in feite een blok wat een monopolie heeft op topfuncties in de ambtenarij. Ministers kunnen gaan en komen, de topambtenaren zorgen voor continuiteit. Kritische geesten die zich uiten mogen een bezoekje van de politie verwachten. Zogenaamd illegale feestjes of bijeenkomsten worden binnengevallen. Dat waarvan een generatie die er nu niet meer is altijd zei ‘dat nooit weer’ is zich nu weer aan het ontwikkelen in een rap tempo. Alles onder het mom van een pandemie die vooral op papier is ontstaan, door definities aan te passen, zowel de definitie van een pandemie zelf maar ook van wie er als slachtoffer moet worden weggeschreven. Op deze wijze kon men torenhoge cijfers laten zien. Creatief boekhouden. Niet voor niets is één van Bill Gates favoriete boeken ‘How to lie with statistics’.
