De Vakcentrale voor professionals doet de volgende oproep:
17 november 2021
Het wordt tijd om ons als samenleving af te vragen of we na anderhalf jaar crisis-aanpak rondom corona nu op een plek zijn beland waar we voor de goede redenen, toch foute dingen aan het doen zijn. De VCP roept daarom op tot een moment van herbezinning. Herbezinning of de crisis-trechter, waarin we in hoog tempo de een na de andere maatregel uitvaardigen en weer intrekken, nog steeds het juiste pad is.
Het is bijna twee jaar geleden dat corona opdook en zijn ontwrichtende werking op de samenleving stapje voor stapje helder werd. Waar collectief initieel de hoop en gedachte leefden dat corona van korte duur zou zijn, bleek dat na de zomer van ’20 flink tegen te vallen. Daarna waren alle ogen gericht op vaccinatie om definitief afscheid te kunnen nemen van de maatregelen. Een hoop die nu, een jaar later, ook vervlogen is.
De afgelopen anderhalf jaar werd crisisbeleid gevoerd. Crisisbeleid om de pandemie het hoofd te bieden; definitief de kop in te drukken. Vanuit de crisisgedachte zijn er in hoog tempo burgerlijke vrijheden afgenomen, en beperkingen opgelegd die tot twee jaar geleden uitsluitend in duistere fictie gevonden werden. Bij een crisis passen stevige maatregelen en die zijn niet uitgebleven; moeilijke keuzes zijn gemaakt. Inmiddels naderen we een punt waarbij een significant deel van de samenleving praktisch het leven onmogelijk wordt gemaakt, terwijl ook voor het andere deel flinke beperkingen gelden.
Nu wordt duidelijk dat er geen sprake is van tijdelijkheid. Zelfs een vaccinatiegraad van 85% is tegen de verwachting in niet voldoende gebleken. Het wordt dan ook tijd dat we ons erbij neerleggen dat corona de komende jaren een onderdeel van ons leven is, en misschien wel helemaal niet meer weggaat. Dat vergt echt een andere aanpak en andere weging van keuzes.
De VCP roept daarom op tot een moment van herbezinning. Herbezinning of de crisis-trechter, waarin we in hoog tempo de een na de andere maatregel uitvaardigen en weer intrekken, nog steeds het juiste pad is. Een trechter waarbij er sprake is van een enorme tweedeling in de samenleving. Een trechter waar we in zitten zonder dat we de vraag beantwoorden of we deze manier van samenleven wenselijk vinden, en ook voor de komende 5 tot 10 jaar zo willen vormgeven.
Een pas op de plaats is noodzakelijk. Juist nu we op het punt staan om de coronapas te verheffen tot ticket tot deelname aan de samenleving. Het wordt tijd om ons als samenleving af te vragen of we op een plek zijn beland dat we voor de goede redenen, toch foute dingen aan het doen zijn. Er zijn meerdere wegen uit de crisis.
Een makkelijke oplossing is er niet voor corona en wellicht komt die er nooit. Als corona voorlopig niet weggaat, is nu de tijd gekomen om de crisis-aanpak los te laten en met een andere bril vast te stellen wat we belangrijk vinden in onze samenleving. Vanuit een maatschappelijke discussie, zonder vooringenomenheid ten aanzien van welke oplossingen wenselijk of juist onwenselijk zijn.
De VCP maakt zich zorgen over waar we heen gaan. Laten we nu met alle Nederlanders teruggrijpen naar het adagium samen tegen corona, maar ethiek, rust en de nodige democratische processen terugbrengen in het debat, en zo voorkomen dat we ons straks afvragen hoe het zover heeft kunnen komen.
