Mike Stone – 12 oktober 2021 Vertaald van Henrymakow.com even een kijkje naar de situatie in Amerika, anders dan Australie, ook niet goed..
door Mike Stone
(henrymakow.com)
Het is officieel. Vanaf 4 november kunnen ik en vele anderen die in Los Angeles wonen geen restaurant, bar, concertzaal, bioscoop, salon, kapperszaak of een heleboel andere plaatsen meer binnengaan. Als moderne melaatsen worden we gemeden, verstoten en van het leven afgesneden.
Ik ga niet naar bars, concerten of films, dus dat deel stoort me niet. Ik hoop dat ze allemaal failliet gaan.
Maar ik hou er wel van om af en toe in restaurants te eten. Ik haal graag boeken in de bibliotheek. En ik moet af en toe naar de kapper. Ik denk dat ik een kom over mijn hoofd kan zetten en er met een schaar omheen kan knippen.
Van alle domme en achterlijke steden in de wereld, woon ik in de domste en meest achterlijke. Bijna twee jaar in deze poppenkast en 95% van de mensen hier dragen nog steeds maskers. Alleen. In hun auto’s met de ramen omhoog.
Ik liep laatst langs een pas heropende sportschool. Mensen liepen op loopbanden met maskers op. Ik stopte en staarde door het raam. Ik denk dat het nooit bij hen is opgekomen dat ze vrij buiten konden rennen zonder masker. Maar dat is L.A.
Minstens een half dozijn vrienden van mij dreigen hun baan te verliezen als ze volgende maand niet zijn geprikt. Nog eens een half dozijn zijn gezwicht voor de druk en hebben het genomen. Een vrouw vertelde me dat ze drie dagen niet kon lopen na haar eerste prik.
In elke straat in de stad hangen er ‘Hulp gezocht’ borden op de ramen. Ik vraag me af hoeveel van die posities open zijn, omdat de baas iemand ontsloeg omdat hij de prik niet nam.
Ik merk een vreemd fenomeen op: in bijna elke straat zie ik auto’s op de stoep geparkeerd staan met een eenzame bestuurder achter het stuur. Ze gaan niet weg of komen aan, ze zitten daar gewoon. Auto na auto.
Vandaag passeerde ik vijf auto’s op een rij met een eenzame persoon achter het stuur. Sommigen spelen met hun telefoon, anderen staren uit de voorruit. Ik zie dit tientallen en tientallen keren per dag. Een vriend vertelde me dat ze waarschijnlijk in hun auto wonen.
Waar geen auto’s zijn, staan tenten en kartonnen schuilplaatsen op de stoep.
Vorige week, passeerde ik een echte boomhut die een man had gebouwd. Hij leefde daarboven, als een moderne Tarzan.
Drie keer in de afgelopen maand heeft een dakloos meisje me benaderd en seks voor geld aangeboden. Eén gooide haar armen om me heen en jammerde: “Papa, neem me mee naar huis!”
Nog maar drie dagen geleden deed een heel leuk meisje van begin 20 me een soortgelijk aanbod. Bij haar kwam ik in de verleiding.
Dat gebeurt gewoon als je over straat loopt. Deze stad zit vol met daklozen. De idioten in de gemeenteraad beweren dat hun nieuwe regel, die de niet geïnfecteerden verbannen, voor de volksgezondheid is, maar ze geven geen moer om de daklozen. L.A. is de daklozen hoofdstad van de wereld.
Kinderen boven de 12 jaar moeten nu de prik nemen om naar school te mogen. Dat zal binnenkort zakken naar 6 jaar.
Zal een van deze kinderen nog in leven zijn om af te studeren? Wat is er in hemelsnaam aan de hand?
Ik ben zo goed als gestopt met mensen te waarschuwen. Als ik dat doe, krijg ik alleen een fluoride blik terug. Een profeet is niet zonder eer, behalve in zijn eigen huis.
Ik heb vrienden, sommige ken ik al heel lang, waar ik niet meer mee kan omgaan. Ze weigeren de realiteit onder ogen te zien. In plaats daarvan blaten ze over het leven dat “weer normaal” wordt.
Familieleden zijn net zo. Ik heb tegen geen van hen iets te zeggen. Hoe kun je praten over de wedstrijd van gisteravond, of over het weer, of over naar Disneyland gaan als de hele wereld in elkaar stort?
Als ik de televisie aanzet, zie ik volgepakte stadions naar een voetbalwedstrijd kijken. 50.000, 60.000 mensen. Iemand scoort een touchdown en de menigte schreeuwt en joelt. Sommigen geven elkaar een high-five, alsof zij verantwoordelijk zijn voor de touchdown. Zijn ze allemaal gek?
Toen ik opgroeide, paste ik nooit ergens bij. Het leven als volwassene is niet veel anders. Het verschil was dat ik er toen bij wilde horen.
Nu kijk ik om me heen en denk, wie wil hier deel van uitmaken?
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
