Gedragsaanwijzing Museumplein >> Voorbeeldbrief!

Heeft u tijdens een manifestatie op het museumplein een zgn ‘gedragsaanwijzing’ uitgereikt gekregen?

Download hier de voorbeeldbrief om deze rechtshandeling te vernietigen!

Stuur uw ‘gedragsaanwijzing’ retour met bijgaande brief.

Onderteken als MENS; dus uitsluitend voornaam met ‘:’ (dubbele punt).

Geachte ‘officier van justitie’,

U heeft bijgaande gedragsaanwijzing uitgereikt aan de genoemde persoon.

Ik ben de enige die namens genoemde persoon mag handelen. Namens persoon vernietig ik uw rechtshandelen op basis van art 3:44 BW, 3:49 BW en 3:50BW waarmee deze uitreiking nietig is.

Mocht u vinden dat deze persoon de maatschappij ernstige schade heeft aangedaan, dan stuurt u maar een dagvaarding. We kunnen het tijdens de behandeling van deze zaak eens hebben over o.a. maar niet uitsluitend:

• Welke NOOD was er volgens het NOODBEVEL? Er waren artsen, verpleegkundigen, oud-militairen vreedzaam bij elkaar. Indien u meent e.e.a. te doen op basis van een virus: Het ‘virus’ is nooit wetenschappelijk aangetoond, in de praktijk gebleken geen gevaar en geen pandemie. Dus: Waar is de NOOD?
• Camerabeelden tonen duidelijk aan dat er groepjes mensen vreedzaam bijeen zijn en dat er niets aan de hand is waarna deze agressief uiteengedreven worden door politie. M.a.w. ‘Uw’ politie is de agressor en zou degene moeten zijn die een gedragsaanwijzing moet krijgen.
• Waarom is er bij gelijksoortige manifestaties van andere groepen in de samenleving GEEN overdreven politiemacht op de been? Waarom worden deze niet uit elkaar gedreven? Dit riekt naar discriminatie. In dat kader is het interessant om de bijlage eens door te nemen met verklaringen van uw ‘collega’s’.
• Uw gedragsaanwijzing is in strijd met een aantal grondrechten en andere rechten waarmee een noodbevel niet strijdig MAG zijn: o.a. (maar niet uitsluitend) 1 GW, 7.3GW, 9GW, 15GW, 94GW, EVRM 9, EVRM 10, EVRM 11, EVRM 14, EVRM 17, UVRM 1, UVRM 2, UVRM 3, UVRM 6, UVRM 7, UVRM 9, UVRM 11, UVRM 13, UVRM 19, UVRM 20, UVRM 30…
• Etcetera, etcetera,

Bovendien is het uitgereikte niet juist gejuridiseerd, en heeft het dus geen enkele rechtswaarde. Ik stel bij deze dat de persoonsgegevens onder dwang en dwaling zijn verkregen en ik heb duidelijk aangegeven dat ik mij niet identificeer met deze persoon.

Kortom: Mocht u vinden dat deze de maatschappij extreme aantoonbare schade heb aangedaan, dan stuurt u mij een juist gejuridiseerd schrijven opdat ik weet wie ik verantwoordelijk kan stellen voor het schenden van mij rechten.

Over het politieoptreden kunt u een klacht tegemoetzien en een kosten factuur. Ik vertrouw op een spoedige betaling.

(Voornaam): 

Onderstaand slechts 2 van een sterk groeiend aantal verklaringen:

Mijn naam is… en ik werk ruim 10 jaar als politieagent binnen het korps. Ik heb besloten een verklaring af te leggen bij deze commissie omdat de politieorganisatie zich in een gevaarlijke richting beweegt en er binnen het korps geen ruimte is voor tegengeluiden. Dat proces heeft zich versnelt sinds de coronacrisis. Ik werk behalve als agent ook als ME-er. Het is eigenlijk niet meer te doen. We worden om de haverklap ingezet tegen demonstranten. Ik zeg met opzet ‘tegen’. Wij zijn er namelijk niet meer om de orde te handhaven of gebieden ontoegankelijk te maken, maar om te vechten tegen vreedzame demonstranten. De overheid heeft een geweldsmonopolie. Dat brengt een hoge en zware verantwoordelijkheid met zich mee. Verwacht mag worden dat met een minimum aan geweld de orde gehandhaafd wordt. Wanneer demonstranten geen geweld gebruiken, gebruik je als ME-er of agent ook geen geweld. Het verwijderen van vreedzame demonstranten van een locatie doe je door ze met meerdere collega’s op te pakken aan de ledematen om ze van de locatie te verwijderen. Bij verzet mag gepast geweld gebruikt worden, maar meer niet. Dat leer je op de opleiding, daar heeft altijd de nadruk op gelegen. Het korps is in hoog tempo militant aan het worden. De instructies die we krijgen doen me denken aan mijn tijd als beroepsmilitair. Ik ben juist weggegaan bij de strijdkrachten omdat mij daar te veel de nadruk op geweld en gevechtstechnieken lag. De technieken die wij nu aangeleerd krijgen als ME-ers, komen rechtstreeks bij de militaire gevechtstraining vandaan, daar ben ik van overtuigd. Ik kan dat niet bewijzen, maar de gelijkenissen zijn frappant. We krijgen de opdracht direct met maximale kracht op te treden. Wanneer ik de korpsleiding zie reageren in de media wanneer er vragen worden gesteld over het geweld dat de ME toepast, weet ik dat ze zitten te liegen. Ik was op het Malieveld op 14 maart. De instructie was duidelijk: escaleren, optreden met maximaal geweld, een voorbeeld stellen, de honden erop af sturen, hoe dan ook, slagen op het hoofd. Slaan op het hoofd is een taboe in de opleiding: slaan doe je op de ledematen, wat hoogstens kneuzingen en blauwe plekken oplevert. Wanneer je voorheen op het hoofd sloeg, had je een groot probleem en werd je als ME-er op non-actief gesteld. Amnesty heeft vragen gesteld over wat zij terecht disproportioneel geweld noemen wat op 14 maart is toegepast. Het OM zegt dat ze dan maar aangifte moeten doen. Maar dat is niet de taak van Amnesty. Het OM kan zelfstandig tot een onderzoek en eventueel vervolging overgaan. Er wordt aangestuurd op een korps waar mensen die het hier niet mee eens zijn verdwijnen, door ontslag, arbeidsongeschikt verklaren of wegpesten. Pesten door vernedering en discriminatie is al een probleem sinds ik bij de politie werk. Eerst was dat nog incidenteel, nu is het bewust beleid vanuit de leiding. Het broeit binnen de organisatie. Iedereen wantrouwt iedereen. Je wantrouwt de collega’s, de leiding, de vertrouwenspersonen. Je wantrouwt jezelf, want door de voortdurende geweldsinstructies en inzet tegen vreedzame demonstranten sta je voortdurend onder hoogspanning, waardoor je fouten gaat maken, angstig wordt en jezelf niet meer in de hand hebt wanneer de boel escaleert. En het escaleert altijd, daar stuurt de leiding bewust op aan. Daar wordt ook geen geheim van gemaakt. Door geweld en intimidatie moeten de demonstranten onder controle worden gebracht, en afgeschrikt opnieuw te gaan demonstreren. De demonstranten lopen continu achter de feiten aan. Daarmee bedoel ik dat zij bijvoorbeeld nu het ‘koffiedrinken’ hebben verzonnen. Rustig en vreedzaam met een bekertje koffie op het Malieveld of Museumplein. ‘Wanneer wij rustig gaan zitten koffiedrinken gebruikt de ME geen geweld’, is de gedachte. Ze zijn er intussen wel achter dat het zo niet meer werkt. Er moet en zal geëscaleerd worden. Ook journalisten zijn niet veilig meer, dat is wel gebleken op 14 maart op het Malieveld. En als we van iemand geen enkele kritiek te vrezen hebben, zijn het wel de journalisten. De media zijn volledig op de hand van de overheid en politie. Kijk maar eens wat zo’n verslaggever, John van den Heuvel van de Telegraaf schrijft. Het is een lachertje. “Me-ers hebben ook mensenrechten”, schrijft hij. Ja, dat klopt. En die worden niet afgenomen door de demonstranten of Amnesty, maar door de politieleiding. Triest, heel triest. Zoals veel van de collega’s die bij de BPOC2020 verklaard hebben, ben ook ik op zoek naar ander werk. Werken bij een wat mij betreft criminele organisatie, daar pas ik voor. Ik heb mijn verklaring op 17 maart afgelegd. Dat is later dan de meeste collega’s die een verklaring voor de commissie hebben gegeven. De commissie heeft mij en mijn collega’s toestemming gevraagd mijn verklaring nu al te plaatsen, vanwege de actualiteit van het politiegeweld op het Malieveld op 14 maart. Ik wil de commissie hier uitdrukkelijk danken voor het belangrijke werk wat zij doen. Maart 2021 Maart 2021: Net zoals mijn collega’s heb ik besloten voor nu toestemming te geven tot het plaatsen van deze anonieme transcriptie. *Deze verklaring is op schrift gesteld aan de hand van het mondelinge verhoor. Omdat gebruik is gemaakt van transcriptiesoftware kan er sprake zijn van taal- en/of spellingfouten, waarvoor onze excuses

Bron: https://bpoc2020.nl/pdf/Transcriptie%20politieverhoor%2015.pdf

Ik ben… en sinds 14 jaar ben ik als politieagent werkzaam. Ik heb besloten om bij de BPOC2020 mijn verhaal te doen, omdat de politiek de verantwoordelijkheid niet neemt om onderzoek te doen naar een totaal uitholde, verrotte en onmenselijke organisatie. De wijze waarop er binnen het politiekorps over mensen gesproken wordt is afgrijselijk. Ontmenselijking speelt al jaren op de werkvloer. Ontmenselijking van arrestanten, door ze grof te behandelen en uit te schelden. Door ze niet of pas heel laat medische hulp te geven, zoals medicijnen wanneer ze daar om vragen. Ik doel daarmee op arrestanten die aangehouden zijn, de nacht op het bureau door moeten brengen en noodzakelijke medicijnen thuis hebben liggen. Het komt geregeld voor dat deze mensen dagenlang zonder hun medicijnen zitten. Of burgers die gewond zijn geraakt bij hun arrestatie. Maar ook ontmenselijking van collega’s d.m.v. pesten, negeren, anoniem klagen over hen bij de leiding, bezittingen ‘kwijt maken’, of ze totaal uitsluiten. Vertrouwenspersonen hebben daar geen oor voor. Ze zijn er wel, maar de meesten zijn echt een lachertje. Vertrouwenspersonen zijn er voor de vorm, zodat de leiding daar goede sier mee kan maken naar buiten toe. Bovendien wordt er hevig gelekt vanuit die zogenaamde vertrouwenspersonen. Sinds de coronacrisis is die ontmenselijk in rap tempo toegenomen. Demonstranten en mensen die de maatregelen niet opvolgen zijn het eerste doel. U kent de bijnamen wel: wappies, aluminiumhoedjes, complotdenkers. Binnen de organisatie gaan er ook nog grovere benamingen rond. Ik verontschuldig mij op voorhand voor de bewoordingen, maar ik vind het zeer belangrijk dat u een compleet beeld heeft. Benamingen als teringwappies, coronakoeien, covidrunderen, beklapweigeraars, coronakutten (voor vrouwen) en antivaxdebielen. Jongeren zijn pokkepubers, lapzwanzen, virusverspreiders, klotekinderen. Van een jonge vrouw van 18 die we vasthielden op het bureau vanwege overtreding van de avondklok waarbij ze haar ID niet op eerste bevel liet zien zei een collega dat hij ‘de lange lat er wel even in zal rammen om haar een lesje te leren’. Dit tot groot plezier van andere collega’s. Het meisje was daarbij aanwezig. Het was ronduit schokkend en walgelijk. Hierover klagen als agent bij de leiding heeft geen zin. Het heeft als resultaat dat je ook doelwit wordt van uitsluiting en pesten. Wanneer een arrestant hier later een klacht over indient wordt het gewoon ontkend en wordt de klacht afgewezen. Tijdens demonstraties filmen agenten het optreden van de ME. Vervolgens gaan die filmpjes rond in WhatsApp groepen. Collega’s laten ze lachend aan elkaar zien. De opmerkingen bij die filmpjes zijn schandalig. Bij een vrouw met een bebloed hoofd stond ‘dat ze door hadden moeten rammen totdat haar schedel was gekraakt als een ei’. Discriminerende en seksistische opmerkingen onderling en naar en over arrestanten zijn ook al jaren schering en inslag, ook in WhatsApp groepen. Nu zijn natuurlijk vooral ‘wappies’ daar het doelwit van. Gekleurde mensen en vrouwen hebben geen leven wanneer ze in een politiecel zetten. Ze worden uitgescholden en vernederd. Demonstranten worden vaak de hele nacht in een dronkenmanscel gezet. Dat zijn cellen zonder toilet, bed en wasbak. Laatst gaf een jonge vrouw die tijdens een demonstratie was aangehouden of ze naar het toilet mocht. Mijn collega zei dat ze maar ‘in de hoek op haar hurken koets gaan zitten’. Er kwamen twee collega’s bij staan om ‘van het uitzicht te genieten’. De vrouw heeft later haar broek bevuild. Toen was ze een ‘zeikwappie’. Ik bied mijn excuses aan voor het taalgebruik. Maar het taalgebruik is een dagelijks onderdeel van het probleem, van de ontmenselijking, van de machocultuur. Seksistische opmerkingen tegen vrouwelijke collega’s zijn al sinds ik zelf agent ben heel gewoon. Ik noemde het aan het begin van dit verhoor niet voor niets een verrotte en onmenselijke organisatie. Seksisme en discriminatie zijn diep geworteld, en sinds de crisis hand over hand toegenomen richting demonstranten en overtreders van de maatregelen. Alles wat nu gaande is heeft grote invloed op mijn leven, op mijn welzijn. Mijn (externe) therapeut zegt dat ik mij ziek moet melden, omdat ik vanwege stress niet geschikt ben om aan het werk te zijn. Maar ziekmelden roept vragen op bij de leiding. Daar word je gewoon over gebeld. Ze vragen dan rechtstreeks of je tegen de maatregelen bent, of tegen het politieoptreden jegens demonstranten. De ‘rotte appels’ moeten eruit van de leiding. Die rotte appels zijn niet de collega’s die meedoen aan de ontmenselijking. Die rotte appels zijn politieagenten zoals ik. Februari 2021 Maart 2021: In overleg met de BPOC2020 heb ik besloten de videobeelden van mijn verklaring niet te laten publiceren. Dit om veiligheidsredenen. Ik verklaar hier het diep triest te vinden dat het überhaupt nodig is dat ik op deze wijze, via de BPOC2020, mijn verhaal moet doen. *Deze verklaring is op schrift gesteld aan de hand van het mondelinge verhoor. Omdat gebruik is gemaakt van transcriptiesoftware kan er sprake zijn van taal- en/of spellingfouten, waarvoor onze excuses. Het taalgebruik in dit verhoor is, mede op uitdrukkelijk verzoek van de gehoorde, niet gecensureerd, omdat het een belangrijk onderdeel is van de omschrijving van de cultuur binnen de politieorganisatie. BPOC2020

Bron: https://bpoc2020.nl/pdf/Transcriptie%20politieverhoor%2014.pdf