Ga ik er wat over zeggen of niet?
Ja!! Ik wil wel wat kwijt. Ik zit in de bus naar huis! Ik was in Amsterdam… ik wilde vandaag met eigen ogen de realiteit zien!
Een dag vol emoties…een dag vol ongeloof, verbazing, verhalen van mensen die het veld zijn afgespoten…. verhalen van mensen die in bussen zijn afgevoerd, in het bos zijn afgezet en terug konden lopen na een “nou doei!” van de politie.. hoe absurd…. heb toe staan kijken zonder woorden te hebben…leegte! Ik voelde me leeg.. met mensen knuffelen die dezelfde leegte voelden gaf weer wat menselijkheid en gevoelens terug.
Hoe hier vandaag mensen zijn behandeld….. Mijn verstand kan het niet begrijpen.
Ik als mens ben vandaag “lamgeslagen” in mijn hoofd. Ik moet dit echt verwerken..
Zo kil, zo gevoelloos! Ze lachen je gewoon uit! Ik heb heel veel medelijden met deze mensen…wat heb je meegemaakt zelf om zo hier vandaag te staan, en wat vertellen ze hun kinderen als ze uit hun werk komen?
“Papa heeft heel heel andere papa’s en mama’s en opa’s en oma’s in bussen naar the middle of nowhere gebracht en ze moesten lekker terug lopen!” Of….. we hebben met vier agenten een jongetje van 13 neergeslagen!”
Ik heb in de hulpverlening met zieke mensen gewerkt…maar het gedrag van de politie hier? Dat is nog zieker dan ziek!
Durven jullie nog in de spiegel te kijken? Durven jullie überhaupt jezelf recht in de ogen te kijken en jezelf af te vragen waarom je hieraan mee werkt! Wat maakt dat je dit kunt?
Ik begrijp het niet! Ik begrijp gewoon niet dat er tig ME-busjes en tig politie met honden klaar staan om mensen die helemaal niets verkeerd hebben gedaan, daar uit liefde staan…zo onbeschoft en zo misdadig in bussen af te voeren.
Van alle kanten werd geroepen “jullie moeten je schamen!”…. “liefde, vrijheid, geen dictatuur!”….als je daar tussen loopt….. dat geeft zoveel power! Je wilt zoveel doen maar je kunt niets!! Zij bepalen alles…. en je hebt je er maar aan te houden?!
Daar vandaag stonden we met liefdevolle mensen! Mensen die vrijheid willen, liefde! Niemand was uit op strijd….. iedereen wil vrede!
Maar het mag niet!
Het mag gewoon niet!
Het lijkt wel… of ze echt al zover heen zijn dat ze het leuk vinden!
Ik ben uitgelachen door 5 agenten tegen wie ik zei “even gepaste afstand he!” Ze lachten en reden later in hun stoere ME-busje en een priemende vinger in de lucht voorbij!”
Het werd me vandaag duidelijk dat dit echt de nieuwe realiteit is! Ze kijken op ons neer alsof we honden zijn! We zijn niets!
Dat gevoel….deed mij pijn!
Dat geeft mij nog meer kracht en energie om te blijven strijden voor vrijheid!
Voor liefde!
De vraag die ik heb aan de politie die voor de veteranen stonden:
Wat ging er door de jullie heen toen alle veteranen tussen de burgers stonden en voor jullie. Wat ging er door jullie hoofd?
Heb je zelf kinderen?? Wat wil je je eigen kind meegeven? Welke blauwdruk wil je achterlaten? Wil je de papa of mama zijn die in liefde herinnerd wil worden? Of de mama of papa die volgzaam was “deed wat werd opgedragen” en mensen als een hond behandelde!! Durf jij uit het systeem te stappen en te kiezen voor ook jou vrijheid?
Wat voelde je vandaag… heb je nog een beetje menselijkheid in je….?
Ga dan staan voor je burgers!!! Ga samen werken aan de nieuwe wereld en creëer veiligheid voor iedereen.
Werk niet mee aan het in stand houden van dit zieke systeem!
Samen he… Samen staan we sterker!
Tekst van Miramda via Facebook.
Lees dit ook even: https://www.burgerfront.nl/verklaring-hoofdagent-me-wappies-rammen/
