Beste Hugo,
Gaat het wel goed met je? Ben je nog blij met je positie in het middelpunt van de wereldmacht, of krijgen we eerdaags een tweede gevalletje van de ‘Bruins-flauwte’?
Weet je wat het is Hugo, als je zoals jij nogal mediageil bent, en bovendien bff met lopende androgyne lijken als lady GG, dan wil je nog weleens meegesleurd worden in de hype van ‘een ongezond uiterlijk is the shit,’ en ja voordat je het dan weet casten ze je voor een rol in the Twilight Saga als stand-in voor Robert Pattinson. (Ik hoor je denken: yeaaaah nog meee media exposure)
De reden dat ik mij enigszins bezorgd voel Hugo – ik wil uiteraard niet dat je halverwege je sloopagenda net als Bruins afhaakt, je bent net zo goed op weg – is dat je uiterlijke verschijning inmiddels aan een grotere verandering onderhevig is dan Yasser Klaver’s geliefde klimaat, en twee van dergelijke veranderingen kunnen wij in dit kleine landje niet aan hé.
Ik heb wel eens een onderzoek gehad beste Hugo, waarbij de arts mij in de poppetjes van mijn ogen wilde kijken, en daarom mijn pupillen een bepaalde chemische boost gaf – je begrijpt: om ze zo groot mogelijk te krijgen –
Nou weet ik niet wat voor chemische boost jij recent hebt gekregen, maar er circuleren foto’s van jou met pupillen zo groot, dat als we het voortaan over het zwarte gat hebben er foto’s van jou bij geplaatst worden.
Boze tongen beweren dat deze aan katten gerelateerde pupilgymnastiek te wijten is aan het snuiven van wat wit – of is dat racistisch? – pretpoeder, en dat als je een drugshond de burelen van de Tweede Kamer als werkterrein geeft, dit beesie van blijdschap hondsdol en gek tegelijk wordt, maar wij beiden weten wel beter hé Hugo.
De enige drug waar jij aan verslaafd bent is macht, en dit krijg je gesubsidieerd op je bord geschoven door je uitkering….. eeuh schadeloosstelling en lidmaatschap van de Tweede Kamer. Dus drugs? Wit poeder? Jij loopt constant high rond enkel door het betreden van het Binnenhof.
Maar toch maak ik mij, als fan, oprecht zorgen om de degeneratie van je uiterlijk, en ik vrees dat er een moment komt dat als jij je – uiteraard door de Here gezegende- slaapkamer betreedt, je vrouw denkt dat zij zich in een real live handmaid’s tale bevindt, en uit verplichting maar haar bevruchtingspositie inneemt.
Kijk Hugo dat jij dit uiterlijk nastreeft, of is het toch een kwestie van onbewuste innerlijke wroeging, dat is je goed recht want erg prettig om te zien was je toch al nooit.
Maar in jouw positie als minister neem jij ook beslissingen die met mijn leven, gezondheid en toekomst te maken hebben, en ik wil daar dan niet een of andere halve zombie hebben zitten, die niet geheel weet wat hij doet, en dan bijvoorbeeld contracten gaat ondertekenen met tegen de criminaliteit aanschurkende farmaceuten.
In dit speelveld moet je fris en fruitig zijn, kijk naar die sappige Hollandse deerne Lilian, je bereikt er wel niets mee maar je voorkomt wel bezorgde briefjes als deze.
Michel Mulder
