Drieёntwintig Januari 2020 publiceerden o.a. Christian Drosten en Marion Koopmans een paper over de detectie van het nieuwe Wuhan virus met een RT-PCR test. Op dat moment was het virus nog niet in Europa vastgesteld. Bij gebrek aan het werkelijke virus hebben ze de test ontworpen op basis van Sars-Cov-1 (in de volksmond Sars genaamd). Waarom niet wachten tot je een materiaalsample hebt van het werkelijk veronderstelde virus zou je denken? De haast ligt hem in het feit dat als je als eerste je test klaar hebt dat je daar snel je patenten voor kunt aanvragen en het verdienmodel kan worden opgezet. Dat trucje heeft Drosten ook bij Mers, Mexicaanse griep Ebola etc. gedaan. Die haast zie je ook terug in de validatie van de test die door Marion Koopmans is gedaan. In wetenschappelijke kringen is het gebruikelijk dat dit enige weken duurt, een week is al enorm snel. Marion Koopmans deed het in 24 uur!! Héél knap. Drosten wordt er in ieder geval behoorlijk rijk mee en voor Marion zal er vast ook wel wat tussen zitten?
Wat in ieder geval vreemd is, is de belangenverstrengeling van Marion Koopmans. Als lid van het OMT, adviseur van het EDC en de WHO speelt zij met de betrokkenheid bij deze test een discutabele rol. Als zoiets in het buitenland zou spelen zouden Nederlanders spreken over corruptie. Wonderlijk is het ook dat na al die tijd nog altijd het virus niet is geisoleerd volgens de gouden standaard, Koch’s postulaten. Ook is de test nog altijd gebaseerd op Sars-Cov-1. Een groep wetenschappers waaronder Peter Borger heeft inmiddels op diverse podia het ontwerp van Drosten gefileerd en als zeer onzorgvuldig gekwalificeerd en feitelijk onbruikbaar om een beleid op te baseren.
