Wat is dat toch met die braafneuzen, egootjes en mini-hitlers onder ons? Je kent ze wel, die lui die vinden dat jij moet doen wat zij zeggen. Die mensen met die wetjes, regeltjes, verwachtingen, wijzende vingertjes en weet ik wat.
Zij hebben de waarheid, de autoriteit, zij zijn er voor aangesteld door hun vriendje, zij weten het gewoon beter, vinden ze zelf, of ze zijn gewoon stiekem vreselijk bang en onzeker.
De verhaaltjes en kleurtjes in hun hoofd zijn de hele wereld want voor iets anders is er geen plek.
Regeringsmannetjes die ik niet gekozen heb en het liefst gister zou verwijderen. Politie en zijn debiele broertje de boa, die ik geen rechten over mijzelf heb gegeven. ‘Gewone’ mensjes met een mening en/of een missie.
Iedereen wil je baasje zijn en je vertellen wat je wel en niet kan doen.
Vaak moet je ook niet doen wat ze zeggen, je moet ‘gewoon’ doen wat ze zeggen…. Doen wat een ander wil is blijkbaar ‘gewoon’..
Ons hele leven van kinds af aan word je vertrouwd gemaakt met het idee dat je leven en beslissingen gedeeltelijk niet van jou zijn, dat er altijd wel iemand boven je staat waar je naar moet luisteren. Dat iemand anders het beter weet, dingen voor je bepaald en je geen andere keuze hebt dan naar zijn of haar wil te handelen. Dit gebeuren is een geaccepteerd feit ondanks dat niemand hier ooit bewust mee ingestemd heeft.
Jij bepaald niet hoe je je leven zal leiden, anderen doen dat voor een groot deel voor je.
Hou je je er niet aan dan krijg je hatelijke labeltjes opgeplakt zoals ‘asociaal’, word je beboet, bestraft, uitgestoten uit de groep en word je vrijheid nog verder beperkt. Vaak terwijl je met je gedrag geen vlieg kwaad doet. En dat vinden we ‘normaal’.
Deze toestemming indoctrinatie is ook goed in de spreektaal terug te vinden. Moet je eens opletten hoe vaak je zelf, of anderen de woorden ‘mag’ en ‘moet’ gebruiken. Voor ongeveer alles is blijkbaar iemand’s toestemming nodig en zelfs als die vanzelfsprekend gegeven wordt moet het toch even genoemd worden.’Ik moet nog even naar de winkel’ . ‘Je mag me wel even bellen’
Zelfs een woord als ‘krijgen’, wat toch bedoelt was om een gift aan te duiden die je kan accepteren of weigeren worden omgeturnd naar moeten: u krijgt een boete.
Laat me u verbazen; pak ’s ochtends een schoon a4-tje en zet elke keer dat je ‘mag’ of ‘moet’ hoort of zelf gebruikt een streepje. Tip: maak je streepjes niet te groot.
We worden opgeleid om gehoorzaam te zijn, om niet teveel zelf na te denken en te accepteren dat er altijd iemand wel is die beter weet hoe je je leven dient te leiden dan jijzelf. En we nemen dat aan en over en gaan vervolgens anderen be- en veroordelen die zich hier niet aan lijken te houden. En langzaam veranderd hierdoor de enorme leuke diversiteit van karakters, manier van communiceren en ideeën over hoe tegen iets aan te kijken in een uniforme brei van grijs schaap die in een cocon van angst en sociale druk in een steeds kleiner weitje word geperst.
En van daar is het een klein stapje om het ‘normaal’ te vinden dat een coke snuivende lullo met bijzondere schoenen in het plaatsje Den Haag iets op papier zet wat wij dan plotseling allemaal moeten gaan doen, gebaseerd op reeds lang achterhaalde redenen, en dat als je het niet doet dan hun minions in blauwe pakjes je geld komen afpersen..
Doodnormaal toch?
Of je straks verplichten een spuit met zinloze troep in je lijf te spuiten.
Ow nee natuurlijk wordt dat niet verplicht. We sluiten je alleen uit van ongeveer elke publieke activiteit en gelegenheid, je mag niet op vakantie, je kinderen niet naar de opvang enz maar verplichten? Nee joh..Dat doen we niet.
Doodnormaal toch?
Of toch niet?
We hebben toch zelfbeschikking? een grondwet die het individu vrijheid beloofd? Op 5 mei vieren we de vrijheid! klinkt t triomfantelijk elk jaar op radio en TV.
Als dat waar is, waar bemoeien al die lui zich dan eigenlijk mee?
Die ‘hou je aan de regeltjes, we doen het voor elkaar, pas op dat je niet opvalt of anders bent dan wij’ mensjes?
Die vreselijk fake sociale, slijmerig politiek correcte en moeizaam lopende vanwege de veels te lang tenen trutbrigade.
Die ‘wij houden natuurlijk ook vreselijk veel van zwarte mensen en ooooh pas op, veiligheid!’ ruggegraatloze, angstig achter hun jaarcijfers aan hobbelende zuigbedrijfjes.
U weet wel.
Niemand heeft zich ingeschreven voor die clubjes, niemand heeft een contract ondertekend en weloverwogen besloten hier deel van uit te maken. Niemand heeft bewust een ander de regie over zijn of haar leven gegeven. Behalve de minderheid die in het leger is gegaan heeft niemand er mee ingestemd andere mensen te gehoorzamen.
En toch is er een zichtbare en onzichtbare hiërarchie waar je blijkbaar een plaatsje in hebt. En waar je beoordeeld word op je braafheid.
Sommige mensen vinden dit heerlijk. Het maakt de wereld duidelijk en veilig. Zolang je je maar houd aan elk regeltje wat je van wie dan ook krijgt opgelegd kan je weinig gebeuren, krijg je het warme gevoel van ‘braaf’ en het scheelt natuurlijk enorm veel energie omdat je niet meer zelf hoeft na te denken, of te voelen wat in een bepaalde situatie de juiste actie zou zijn.
Het brengt deze wereld met al zijn miljoenen variabelen terug naar een simpele vraag: Handel ik volgens de regels? Ben ik een brave jongen?
En misschien nog belangrijker: handelen anderen volgens de regels? want pas als IEDEREEN zich aan alle regeltjes houd ben je echt veilig. Zo wordt het aangeleerd. En met dat gegeven gaan dagelijks miljoenen messiassen op pad om de mensheid te controleren en te beoordelen om zo hun eigen lege bange bestaan nog wat inhoud te geven.
Tja want anders word het een chaos.. toch? De mens is inherent dom, gevoelloos, onverantwoordelijk, gewelddadig en alleen uit op het eigen gewin. Daarom zijn er duizenden regeltje nodig om het dunne laagje ‘beschaving’ in stand te houden.
Stel je toch eens voor dat iedereen zo maar deed wat ie wou, zonder hekken, zonder controle. Stel je toch eens voor dat we echt vrij waren, dat er niemand was die je vertelde wat je wel en niet kon doen en denken. En als iemand anders is dan jij, dat je dan alleen dacht ‘goh, interessant, niet mijn ding maar zo kan het ook’
Dat iedereen gewoon voor zichzelf bedacht hoe te leven, met als leidraad niks anders dan het eigen verstand en gevoel, in liefde voor elkaar en de wereld.. Nee dat moet je toch niet willen.
Terwijl we aan de ene kant zo hoog van de toren blazen over hoe geweldig mensen wel niet zijn, hoe hoog verheven we zijn boven de rest van de schepping, hoe inventief en intelligent – behandelen we elkaar aan de andere kant als kinderen van drie, die niet in staat zijn voor zichzelf te denken, geen recht hebben op een andere mening, die je vooral niet serieus moet nemen tenzij ze net zo denken als ‘wij’.
Je moet niet nadenken, je moet meedoen. Je moet niet meedenken, je moet nadoen.
Iets van die strekking zei Youp van t Hek in een van zijn shows die ik jaren geleden zag. En het is nog steeds o zo waar.
Maar weet je, volgens mij zijn de meeste mensen van zichzelf eigenlijk best lief, aardig, gevoelig en doen het liefst geen kwaad. Natuurlijk zijn er ook lui die dat niet zijn, die zonder controle inderdaad schade zouden gaan aanrichten. Maar zou het niet moeten zijn: innocent untill proven guilty? ipv gewoon Guilty! waar we nu van uitgaan?
Begrijp me wel goed: ik ben helemaal voor samenwerking, rekening houden met elkaar, elkaar helpen. Maar moet dat niet iedereens eigen keuze zijn? Telkens weer bij elke beslissing? Zou een mens niet op basis van vrije wil zijn of haar eigen overeenkomsten moeten aangaan?
Samenwerking uit vrije wil is iets prachtigs. Samenwerking op onder sociale druk en/of op straffe van boetes is gewoon verkapte slavernij.
En kunnen we asjeblieft eens ophouden met dat slijmerige politiek correcte geneuzel? Ik ben al die fake braver dan braaf types echt zo zat en moet me steeds inhouden ze geen aaitje te geven of een brokje toe te gooien.
Maak de wereld een betere plek, geef je ego en meninkjes eens lekker een dagje vrij. Moet je eens kijken hoeveel leuker alles dan word.
Ik wens u en de uwen veel ruimte in het hoofd.
Sander
